Κοινή ονομασία δυο ειδών θηλαστικών, του γιγάντιο πάντα (Ailuropoda melanoleuca), της οικογένειας των αρκτιδών, και του μικρό ή κόκκινο πάντα (Αilurus fulgens), της οικογένειας Αιλουρόπους (Ailuropoda) ή των αρκτιδών, σύμφωνα με άλλους μελετητές).
Το πρώτο είναι σπάνιο, αλλά πασίγνωστο είδος, το οποίο στο φυσικό του περιβάλλον συναντάται πλέον στην κεντρική Κίνα. Το φυτοφάγο αυτό ζώο, που μοιάζει με αρκούδα, έχει
κοντόχοντρο και εύρωστο σώμα συνολικού μήκους 1,5 μ. και βάρους που μπορεί να ξεπεράσει τα 100 κιλά.
Χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα πυκνό, ασπρόμαυρο τρίχωμα· συγκεκριμένα, τα άκρα, οι ώμοι, τα αφτιά και η περιοχή γύρω από τα μάτια είναι μαύρα, ενώ το υπόλοιπο σώμα είναι λευκό. Το κεφάλι του, όπως και τα αφτιά του, είναι στρογγυλά, ο λαιμός και οι ώμοι του είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι σε σχέση με τον κορμό και η ουρά του είναι πολύ κοντή.
Το γιγάντιο π. φέρει στα μπροστινά του πόδια ένα έκτο «δάχτυλο», που μοιάζει με αντίχειρα και το οποίο του επιτρέπει να πιάνει με ευκολία και να σκίζει τα καλάμια του μπαμπού, το οποίο συνιστά την κύρια τροφή του. Ζει σε ορεινές, δασώδεις περιοχές και δεν κατασκευάζει μόνιμες φωλιές, αλλά βρίσκει καταφύγιο σε δέντρα και σε σπηλιές.
Αναλώνει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του τρώγοντας μπαμπού, τροφή ιδιαίτερα μικρής θρεπτικής αξίας που πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες. Το μπαμπού αποτελεί περίπου το 90% της διατροφής του, την οποία συμπληρώνει με βολβούς, ρίζες, έντομα, αβγά κ.ά.
Σε αντίθεση με τις αρκούδες, το π. δεν πέφτει σε χειμερία νάρκη, αλλά τον χειμώνα μετακινείται προς χαμηλότερα υψόμετρα. Βαδίζει αργά στο έδαφος, ενώ είναι επίσης καλός αναρριχητής και κολυμβητής. Είναι μοναχικό ζώο εκτός από την αναπαραγωγική του περίοδο. Ζευγαρώνει την άνοιξη, από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, και τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο γεννάει 1-2 μικρά, τα οποία είναι εξαιρετικά μικρά σε μέγεθος, σχεδόν άτριχα και τυφλά.
Τα μικρά μένουν μαζί με τη μητέρα τους περίπου 18 μήνες πριν αρχίσουν τη μοναχική τους ζωή.
Το γιγάντιο πάντα συγκαταλέγεται στα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση κυρίως λόγω καταστροφής του ενδιαιτήματός του, της λαθροθηρίας, αλλά και των χαμηλών ρυθμών αναπαραγωγής του· επιπλέον, είναι γνωστή η απροθυμία του να αναπαραχθεί σε αιχμαλωσία. Το είδος αυτό προστατεύεται πλέον αυστηρά από την κινεζική κυβέρνηση, σε συνεργασία με διάφορες οικολογικές οργανώσεις, όπως η WWF, της οποίας αποτελεί σύμβολο· σύμφωνα με την τελευταία εμπεριστατωμένη έρευνα που δημοσιοποιήθηκε το 2004, παρατηρήθηκε ανάκαμψη του πληθυσμού του σε περίπου 1.600 άτομα.
Το μικρό ή κόκκινο πάντα ζει σε μεγάλα υψόμετρα των Ιμαλαΐων και της δυτικής Κίνας. Εξαιτίας του σχήματος του κορμού και του κεφαλιού του μοιάζει γενικά με το ρακούν, γι’ αυτό παλαιότερα το κατέτασσαν στην οικογένεια των προκυονιδών· έχει ύψος περίπου 35 εκ. στο ακρώμιο και συνολικό μήκος λίγο μικρότερο από 1 μ., ενώ από αυτό το μήκος περίπου 35 εκ. καταλαμβάνει η ουρά.
Το τρίχωμά του είναι μαλακό και πυκνό, με καστανοκόκκινο χρώμα στη ραχιαία πλευρά και μαύρο κοιλιακά.
Έχει αρκετά μακριά και φουντωτή ουρά η οποία φέρει εναλλασσόμενους καστανοκόκκινους και ωχροκίτρινους δακτυλίους.
Το πρόσωπό του είναι κυρίως λευκό με ένα χαρακτηριστικό καστανοκόκκινο σημάδι κάτω από τα μάτι· το ρύγχος του είναι βραχύ σε σχέση με το κεφάλι του, ενώ τα αφτιά του είναι τριγωνικά και όρθια. Έχει ισχυρά αλλά μάλλον κοντά άκρα, με μερικώς συσταλτά νύχια. Στο είδος αυτό δεν παρατηρείται φυλετικός διμορφισμός ούτε στο χρώμα ούτε στο μέγεθος του σώματος.
Είναι ζώο νυκτόβιο και ζει μοναχικά ή σε μικρές ομάδες. Είναι ικανότατος αναρριχητής και τρέφεται, όπως και το γιγάντιο πάντα, κατά κύριο λόγω με μπαμπού αλλά και με καρπούς, λειχήνες, αβγά, μικρά πτηνά και θηλαστικά κ.ά.
Το κόκκινο πάντα είναι επίσης είδος απειλούμενο με εξαφάνιση, κυρίως λόγω καταστροφής του ενδιαιτήματός του, και ανήκει στα προστατευόμενα είδη· εντούτοις θηρεύεται παράνομα για την απαλή και πλούσια γούνα του, η οποία είναι περιζήτητη.
Το γιγαντιαίο πάντα ήταν άγνωστο στη Δύση και επισημάνθηκε μόλις στα τέλη του 19ου αι. από τον ιεραπόστολο Ντέιβιντ. Είναι ζώο που αρέσκεται στα παιχνίδια, γι’ αυτό και σε πολλούς ζωολογικούς κήπους συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών.