Οικογένεια προπιθήκων της ανθυπόταξης των λορισιμόρφων.
Πρόκειται για νυκτόβια ζώα, μικρού αναστήματος, που χαρακτηρίζονται από μεγάλα μάτια, κοντά και ισχυρά κάτω άκρα και βραχύ ρύγχος.
Τρέφονται με φρούτα, έντομα ή μικρά ερπετά και ζουν στα δάση την Ασίας και της Αφρικής.
Η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει δύο υποοικογένειες: τους λορισίνες και τους γκαλαγκίνες.
Οι τελευταίοι έχουν μεγαλύτερη ουρά και καλύτερα ανεπτυγμένα πίσω άκρα, γι’ αυτό και μπορούν να κινούνται πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω στα δέντρα, σε σχέση με τους λορισίνες.
Η οικογένεια αυτή αριθμεί έξι γένη με μικρό αριθμό ειδών το καθένα.
Τα κυριότερα είδη της οικογένειας των λ. είναι ο Loris tardigradus, μικρόσωμο και νυκτόβιο ζώο της Ινδίας και της Σρι Λάνκα, ο Νycticebus coucang, που ζει στις χώρες της χερσονήσου της Ινδοκίνας, στη Σουμάτρα και στην Ιάβα, και οι αφρικανικοί Αrctocebus calabarensis, γνωστοί με την κοινή ονομασία χρυσό πότο, ο Euoticus inustus και ο Galago senegalensis.
λορισόμορφα (lorisiformes)
Ανθυπόταξη πρωτευόντων θηλαστικών της υπόταξης των προπιθήκων. Πρόκειται για μικρόσωμα νυκτόβια ζώα, τα οποία ζουν στα δάση της Ασίας και της Αφρικής.
Χαρακτηρίζονται από μεγάλα μάτια και βραχύ ρύγχος. Είναι παμφάγα και τρέφονται κυρίως με φρούτα, έντομα ή μικρά ερπετά.
Τα λορισόμορφα περιλαμβάνουν τη μοναδική οικογένεια των λορισιδών (lorisidae), τα είδη της οποίας, ανάλογα με την απουσία ή την παρουσία ουράς, διακρίνονται αντίστοιχα σε δύο υποοικογένειες: στους λορισίνες (lorisinae) και στους γκαλαγκίνες (galaginae).
Η υποοικογένεια των λορισινών χαρακτηρίζεται από την απουσία ουράς. Κύριος εκπρόσωπός της είναι το γένος Loris, στο οποίο ανήκει μόνο ένα είδος, το Loris tardigradus, που ζει στα δάση της Ινδίας και της Σρι Λάνκα. Έχει λεπτό σώμα μήκους περίπου 25 εκ., το οποίο καλύπτεται από μαλακό, γκρίζο ή κοκκινωπό τρίχωμα. Χαρακτηρίζεται από τα πολύ μακριά και λεπτά άκρα του.
Το κεφάλι του φέρει πολύ μεγάλα μάτια, μεγάλα αφτιά και αιχμηρό ρύγχος.
Τα ζώα αυτά είναι δειλά και την ημέρα παραμένουν σκαρφαλωμένα σε ένα κλαδί, κρυμμένα από το φως, ενώ τη νύχτα κινούνται αθόρυβα. Κατά την αναζήτηση της τροφής τους βρίσκονται σε εγρήγορση και πηδούν με ευλυγισία προκειμένου να αρπάξουν έντομα, ακόμα και όταν αυτά πετούν.
Άλλο σημαντικό γένος των λορισινών –παρόμοιο με το προηγούμενο, αλλά πιο κοντόχοντρο και με μικρότερα αφτιά– είναι το νυκτικίβος (Nycticebus) της νοτιοανατολικής Ασίας.
Τα αφρικανικά είδη Perodicticus potto και Αrctocebus calabarensis, αν και έχουν μικρή ουρά περιλαμβάνονται στους λορισίνες, ενώ σε άλλα συστήματα κατατάσσονται στην ξεχωριστή υποοικογένεια των περοδικτικινών (perodicticinae). Τα λορισόμορφα αυτά, γνωστά με την κοινή ονομασία πότο (potto), είναι μικρόσωμα, δενδρόβια και μοιάζουν με τους βραδύποδες. Στον αυχένα, η σπονδυλική στήλη σχηματίζει αιχμηρές προεξοχές, οι οποίες χρησιμεύουν για την άμυνα του ζώου.
Οι γκαλαγκίνες, οι οποίοι συναντώνται στην Αφρική, φέρουν μακριά ουρά και μπορούν να κινούνται πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω στα δέντρα, σε σχέση με τους λορισίνες. Χαρακτηριστικός αντιπρόσωπος της ομάδας αυτής είναι το γένος γκάλαγκο (Galago).