Πλατύρρινοι πίθηκοι που ανήκουν στο μοναδικό γένος αλουάτα, της υποοικογένειας των αλουατινών της οικογένειας των κιβιδών και αποκαλούνται πίθηκοι βρυχώμενοι (παλαιότερα μυκητές), επειδή στριγκλίζουν, προπάντων πριν βγει ο ήλιος το πρωί, το βράδυ με τη δύση του ήλιου και όταν προμηνύεται κακοκαιρία ή κίνδυνος.
Οι αλουάτα μπορούν και βγάζουν δυνατές κραυγές, γιατί έχουν εξαιρετικά ανεπτυγμένη φωνητική συσκευή που περιλαμβάνει ακόμα και ένα είδος αντηχείου.
Οι αλουάτα είναι δενδρόβιοι και ζουν σε μια εκτεταμένη περιοχή της κεντρικής και νότιας Αμερικής, από την Αργεντινή έως το Μεξικό, καθώς και στα νησιά Τρινιντάντ, στα Β της Βενεζουέλας και στα Ν του Παναμά.
Έχουν μήκος σώματος 56-92 εκ., περίπου ίδιο μήκος ουράς και βάρος 4-10 κιλά.
Το τρίχωμά τους είναι τραχύ και σε ορισμένα είδη είναι μακρύ στο κεφάλι και στους ώμους, ενώ το πρόσωπο είναι γυμνό.
Το χρώμα τους είναι καστανοκίτρινο, καστανοκόκκινο ή μαύρο.
Οι πίθηκοι αυτοί έχουν σώμα ευκίνητο, άκρα μακριά, αντίχειρα πολύ ανεπτυγμένο και απέναντι από τα άλλα δάχτυλα των χεριών, ουρά πολύ μακριά και συλληπτήριο.
Εκτός από φυτικές ουσίες, oι αλουάτα τρέφονται και με μικρά ζώα και αβγά.
Το γένος περιλαμβάνει 6 είδη, από τα διάφορα είδη βρυχώμενων πιθήκων κοινότερα είναι ο μαύρος αλουάτα Alouatta caraya, με μήκος κατά μέσο όρο 65 εκ., εκτός από την ουρά του, και ο κόκκινος αλουάτα Alouatta seniculus, μικρότερος από τον προηγούμενο.